Ιερά Μητρόπολη Κυδωνίας & Αποκορώνου
Με κάθε λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια τελέσθηκε την παραμονή της εορτής του Αγίου Παντελεήμονος, μέγα πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Δαμασκηνού και συμπροσευχούμενων Κληρικών και ευλαβών προσκυνητών στο ιστορικό και γραφικό Εκκλησάκι που βρίσκεται στον Ομαλό, και όπου εφημέριος είναι ο π. Στυλιανός Παπαδιός.
Το Θείο Λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας ο οποίος αναφέρθηκε στη ζωή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος και Θαυματουργού Παντελεήμονος.
Μετά το πέρας του πανηγυρικού Εσπερινού τελέσθηκε και επιμνημόσυνη δέηση για τον οπλαρχηγό Χατζημιχάλη Γιάνναρη, για τους οικείους και συναγωνιστές του, του οποίου το μνήμα βρίσκεται δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονος.
Κατόπιν ακολούθησαν ομιλίες από το Πρόεδρο του κληροδοτήματος ”Μιχάλης Γιάνναρης”, κ. Εμμανουήλ Νικολούδη και τον Γραμματέα κ. Στυλιανό Πρωϊμάκη, οι οποίοι καλωσόρισαν όλους τους παρισταμένους και ευχαρίστησαν ιδιαίτερα τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας, τον ταπεινό και καλοσυνάτο Μητροπολίτη όπως ανέφεραν.
Σχετικά πληροφοριακά στοιχεία σχετικά με τον Οπλαρχηγό Χατζημιχάλη Γιάνναρη από την Βικιπαίδεια:
Ο Χατζή-Μιχάλης Γιάνναρης (Λάκκοι Χανίων[1], 1833 – Χανιά, 1916) ήταν Έλληνας οπλαρχηγός της Κρήτης.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Λάκκοι, της επαρχίας Κυδωνίας, των Χανίων το 1833. Γιος ιερέα, διδάχθηκε από τον πατέρα του γραφή και ανάγνωση, πράγμα σπάνιο για την εποχή και και τις συνθήκες της. Σε νεαρή ηλικία μετέβη με τον πατέρα του (ιερέα) και τους αδελφούς του στους Αγίους Τόπους για προσκύνημα, όπου και ξαναβαπτίσθηκαν και οι τρεις στον Ιορδάνη ποταμό. Εξ ου και το προσωνύμιο “χατζής” το οποίο στην τουρκική δηλώνει τον προσκυνητή (Οθωμανό στην Μέκκα & χριστιανό στην Ιερουσαλήμ). Ο ίδιος καλείται πλέον χατζή-Μιχάλης δε πατέρας του αναφέρεται ως χατζή-Παπάς. Χαρακτήρας ατίθασος και αδούλωτος, σε ηλικία 25 ετών συμπλέκεται με Τουρκοκρητικούς που γλεντούσαν την λήξη του Κριμαϊκού πολέμου και την ήττα της Ρωσίας, στο χωριό Κυρτομάδω Κυδωνίας και έκτοτε αρχίζει η επαναστατική του δράση. Η δράση του αυτή, κορυφώνεται με στην επανάσταση του 1866 της οποίας έχει και την αρχηγία. Με την κατάπνιξη της επαναστάσεως, συλλαμβάνεται ενώ προσπαθεί να διαφύγει στην Πελοπόννησο και στέλνεται αιχμάλωτος στην Κωνσταντινούπολη. Η Υψηλή Πύλη (σουλτάνος) προσπαθεί με κάθε μέσον να τον προσεταιριστεί, τον κρατά δε σε κατ’ οίκον περιορισμό και όχι στην φυλακή, προσπαθώντας να τον εκμαυλίσει με υλικές παροχές και υποσχέσεις μεγάλων αξιωμάτων. Το Πάσχα του 1870, προφασιζόμενος ότι θέλει να μεταλάβει, μεταφέρεται συνοδεία ζαπτιέδων (Οθωμανών χωροφυλάκων) στο Φανάρι για να εκκλησιασθεί. Σε συνεννόηση με τον Ρώσο πρέσβη στην Κων/πολη, δραπετεύει από την εκκλησιά μεταμφιεσμένος σε ιερέα και φυγαδεύεται από την Κων/πολη στην Οδησσό. Στην Ρωσία απολαμβάνει τιμών και διακρίσεων, κατατάσσεται στον ρωσικό στρατό οπού θα φτάσει σε ανώτερα αξιώματα. Συμμετέχει στις επαναστάσεις έως την απελευθέρωση της Κρήτης και διατελεί πρώτος πρόεδρος της βουλής της Κρητικής Πολιτείας. Την 1η Δεκεμβρίου 1913, παρασημοφορείται απο τον τότε βασιλέα Κων/νο για την προσφορά του στους απελευθερωτικούς αγώνες της Κρήτης και παρουσία του τότε πρωθυπουργού Ελ. Βενιζέλου, υψώνει την ελληνική σημαία στο φρούριο Φιρκάς των Χανίων. Απεβίωσε στο Μάλεμε Χανιών στις 21 Ιουλίου 1916, κηδεύτηκε με τιμές στρατηγού και τα οστά του βρίσκονται ενταφιασμένα στον Ομαλό, δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα.
Ευχαριστούμε για το πληροφ. και φωτ. υλικό τον διάκονο π. Δημήτριο Δερμιτζάκη
